ANDERS KIJKEN – New Down Paper
Het streven naar uiterlijke perfectie lijkt tegenwoordig een van de belangrijkste zaken in het leven. Per dag maken miljoenen mensen ‘selfies’, in de hoop dat de rest van de wereld haar waardering zal uitspreken in de vorm van ‘likes’, ‘hearts’ en ‘comments’. Caitlin Sas speelt hierop in door vaak negatief ervaren aandoeningen in haar foto’s op een positieve manier onder de aandacht te brengen. Sas wil de maatschappij een spiegel voorhouden en laten zien dat schoonheid vaak in de ‘imperfectie’ schuilt gaat.
De 25-jarige Caitlin Sas is al langere tijd bezig met fotografie. Na haar studie Fotografie op het MBO, besloot zij door te studeren aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten (KABK) te Den Haag. Sas: “Geen makkelijke leerschool, maar het heeft mij wel gevormd tot de fotograaf die ik nu ben.”
Sas: “Op twaalfjarige leeftijd ben ik geopereerd aan mijn flaporen. Nu nog steeds worstel ik met de vraag of dat dit de goede beslissing is geweest. Maakte deze flaporen mij eigenlijk niet uniek? Ik ben nieuwsgierig en gebruik dit om andere kinderen en jongeren te ontmoeten die een ‘imperfectie’ hebben. Ik wil hen op een esthetische maar kwetsbare manier portretteren om zo de natuurlijke schoonheid vast te leggen. Dit doe ik om mijzelf, de geportretteerde en anderen te overtuigen dat juist de schoonheid in de imperfectie zit.”
Sas is al geruime tijd gefascineerd door het albinisme. Ze wilde deze mensen leren kennen en hen portretteren. Hoewel albinisme een relatief weinig voorkomende aangeboren erfelijke aandoening is, is vrijwel iedereen er wel mee bekend. Denk bijvoorbeeld aan verhalen uit Afrika, waar het albinisme nog met grote regelmaat wordt gezien als hekserij.
Het uiterlijk van albino’s is opvallend en in de (huidige) maatschappij wordt daar dan ook van opgekeken. Onze haren, ogen en huid krijgen hun kleur toebedeeld door het pigment melanine. Bij albino’s ontbreekt dit pigment, wat als gevolg heeft dat de kleur van haar, huid en/of ogen zeer licht uitvallen. Daarnaast zijn de ogen vaak overgevoelig voor licht, maken zij onwillekeurige bewegingen en hebben ze beperkt zicht.
Ieder mens, met of zonder albinisme, komt in zijn of haar leven voor hete vuren te staan. Ieder mens kent zijn of haar eigen ‘imperfecties’ en zal gaandeweg een manier vinden om hiermee om te gaan. Sas zet zich er samen met de geportretteerden voor in om het albinisme meer bekendheid te geven en de schoonheid van deze mensen aan de wereld te tonen. Zodat ze een schoonheid kunnen ervaren die zij ook beleeft.
Sas weet met haar serie albinisme op integere wijze vast te leggen. Door haar esthetische benadering geeft zij haar geportretteerden de mogelijkheid om hun pure zelf te laten zien. Deze ontluikende manier van portretteren creëert een openheid waarin natuurlijke schoonheid vanzelf een podium krijgt.
AUGUSTUS 2014
