Opgroeien met de zon als vijand, Lisa (10) weet wat dat betekent: nooit op vakantie naar Turkije, geen blote benen of armen in de zomer, jamais een bruin laagje op je vel én smeren, smeren, smeren. Maar er is véél meer
dan dat. Moeder Yvonne vertelt ons wat albinisme met haar prille tiener doet:

Ik weet dat elke meid door een onzekere periode moet, maar door haar albinisme heeft Lisa nu echt een ontzettend laag zelfbeeld. Daarom vind ik het zo tof dat ze meedoet aan dit fotoproject van Caitlin Sas. Hopelijk geeft het haar zelfvertrouwen een boost. Want wij kunnen nog zo vaak zeggen dat ze boordevol talent zit en een knappe meid is, zij blijft toch denken dat ze niets kan en lelijk is. Ze beweert zelfs dat ze ons tot last is, en dat vind ik heel moeilijk om aan te horen. Toch wil ik daar als moeder met te veel in meegaan, want dan krijg je hier drama’s thuis. Nee, ik verman me en belicht zoveel mogelijk haar positieve kanten: ‘Goed, je hebt albinisme en daardoor ben je slecht- ziend, maar je bent en kunt zoveel meer dan dat.’ Ik hoop echt dat ze dat goed in haar oren knoopt.

Andere tieners gaan gelukkig op een erg leuke manier met haar om. Af en toe is er wel eens eentje die vindt dat ze raar is, maar dat komt vooral door haar ogen: als Lisa vermoeid is, bewegen die snel heen en weer. Zo’n uitspraak kwetst haar dan enorm. Nu ze op een speciale school zit voor blinde en slechtziende kinderen, krijgt ze die opmerkingen een pak minder.

Hoewel ze nog maar een tiener is, denkt Lisa al veel na over haar toekomst. Door haar slechtziendheid zit ze natuurlijk met enkele beperkingen. Laatst vroeg ze of ze daardoor haar hele leven bij ons zou moeten wonen. Ik antwoordde toen eerlijk: Nee, je bent wijs genoeg om je eigen ding te doen’ Autorijden daarentegen zal ze nooit kunnen en dat vindt ze nu alvast héél frustrerend. Voor de rest… is Lisa gewoon een tiener zoals alle andere: ze babbelt graag met haar vriendinnen, is fan van MainStreet, verslaafd aan haar iPod én kijkt nu vooral uit naar haar allereerste gsm.